Τόσο κοντά και τόσο μακριά

 Σαν χαμογελώ 

στα χείλη μου πάνω ζωγραφίζεται το δικό σου χαμόγελο…

Πώς να πιστέψω ότι δεν είσαι τώρα εδώ;

Σαν τα μάτια μου λάμπουν από έρωτα

μέσα τους καθρεφτίζεται το φωτεινό σου βλέμμα…

Πως τα μάτια μου να μην γίνονται δυο φορές λαμπερά;

Είσαι τόσο κοντά και είσαι τόσο μακριά.

Είσαι μακριά, μα καταφτάνουν στο νου μου θύμησες

κυριευμένες απ’ τις έντονες, θελκτικές ματιές σου.

Σύντομες ματιές, αιώνια χαραγμένες μέσα μου.

Μαγεμένες θύμησες,

αισθήσεις που τρεμοπαίζουν στην ψυχή,

συγκλονίζουν έξαφνα το κορμί μου…

Πώς να πιστέψω ότι δεν είσαι τώρα εδώ;

Είσαι τόσο κοντά και είσαι τόσο μακριά.

Σαν λέω ΄΄σ’ αγαπώ΄΄  τα χείλη μου τρέμουν,

νιώθω τα δικά σου ν’ αγγίζουν τα δικά μου,

τη φωτιά σου πάνω στο κόκκινό μου στόμα…

Πώς να πιστέψω ότι δεν είσαι τώρα εδώ;

Σαν κλείνω τα μάτια

αισθάνομαι ρίγος υπέροχο να γεννιέται

απ’ το αγκάλιασμα των μεγάλων σου χεριών…

Πώς να πιστέψω ότι δεν είσαι τώρα εδώ;

Είσαι τόσο κοντά και είσαι τόσο μακριά.

Πώς να προφέρω τις λέξεις ΄΄μου λείπεις΄΄ ;

Σαν περνώ απ’ τα μέρη που πέρασες κι εσύ

-          πάνω στα βήματά σου –

μια νοσταλγία αναδύεται

και το σώμα μου γίνεται δικό σου απρόσμενα.

Τα βήματά μας ενώνονται, σου ανήκω και μου ανήκεις…

Πώς να πιστέψω ότι εκείνη την στιγμή δεν είσαι εκεί;

Πως η καρδιά μου που με τρέλα χτυπά

να προφέρει λέξεις που πονάνε: ΄΄Μου λείπεις πολύ!΄΄ ;

Λείπεις ή δεν λείπεις, πονά η καρδιά ή δεν πονα;

Παραμύθια ερωτικά γράφεις ολοένα μέσα μου

κι ο κόσμος ανθίζει στο πέρασμά σου,

πέρασμα πραγματικό, πέρασμα φανταστικό, εξαίσιο πέρασμα.

Η πόλη αλλάζει, γίνεται απέραντος κήπος,

εκεί σαν μέλισσες αμέτρητες τριγυρίζουν τα ΄΄σ’ αγαπώ΄΄ μου

κάθε φορά που χαμογελάς γλυκά,

και σαν πεταλούδες τεράστιες οι πόθοι φτερουγίζουν

μες σε άρωμα ανειρήνευτης προσμονής

ενωμένο με το ατελεύτητο, ελκυστικό άρωμα της γοητείας σου.

Πώς να πιστέψω ότι δεν είσαι τώρα εδώ;

Λείπεις ή δεν λείπεις;

Πάντα μου λείπεις και πάντα έρχεσαι εδώ ξαφνικά.

Είσαι παρών, είναι ο έρωτας παρών και πάντα παραπλανεί…

Πώς να μετρήσεις την απόσταση

ανάμεσα σε δυο καρδιές, ανάμεσα σε σένα και σε μένα;

Χάνονται οι αποστάσεις, γίνονται τόσες δα, σβήνουν,

είσαι μέσα μου, είμαι κι εγώ μέσα σου.

Είμαστε ένα σώμα,

εγώ γίνομαι εσύ, εσύ γίνεσαι εγώ

και πάλι ένα σώμα.

Μοιάζουμε τόσο που δεν ξεχωρίζουμε πια.

Πάντα ένα χαμόγελο,

ένα βλέμμα που κοιτά προς τον ίδιο ορίζοντα,

όχι τέσσερα αλλά δυο χείλη,

όχι τέσσερα αλλά δυο χέρια,

βήματα παράλληλα…

Πάντα ένα σώμα και πάντα μέσα μου εσύ.

Πώς να πιστέψω ότι δεν είσαι τώρα εδώ;

Τόσο κοντά και τόσο μακριά μου…

Πάντα κοντά μου, πάντα κοντά σου…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου   

30 – 10 - 2016

  

Μια στιγμή ερωτική - ένας αιώνας –

 Μια στιγμή ερωτική  - ένας αιώνας –

Αιώνας ερωτικός – σύμβολο του παντοτινού στο χρόνο –

Χρόνος ερωτικός – μονάδα μέτρησης οι αισθήσεις –

Αισθήσεις – καταργούν τη λογική,

διαφεντεύουν καρδιά και σώμα,

ζωντανεύουν φαντασίες,

ολοκληρώνουν πόθους –

Μια στιγμή ερωτική – ένας αιώνας –

Μια ματιά ερωτική  - εύρεση του φωτός στον κόσμο –

Ένα φιλί ερωτικό – ταξίδι στο άπειρο –

Ένα άγγιγμα ερωτικό – έκρηξη αστεριών

στον διάφανο, ανέφελο, σκοτεινό ουρανό –

Στιγμές ερωτικές – αιώνες ερωτικοί –

Αναζήτηση χωρίς τέλος

στο παντοτινά ανεξήγητο σύμπαν του έρωτα.

Ευγενία  Τζένη Τσιούγκου

25 – 10 – 2016  

Εσύ…Μια θάλασσα…Εσύ

Είσαι ένα ρυάκι,

μια πηγή μυστική σε φέρνει,

δροσερό με λούζει απρόσμενα,

βυθίζομαι στα νερά σου τα γάργαρα.

Αστείρευτο ρυάκι είσαι,

μπαίνεις μέσα μου βαθιά,

τρυπώνεις γλυκά 

στα μάτια μου, στα χείλη μου,

στις σκέψεις μου με τ’ όνομά σου χαραγμένο.

Κυλάς ασταμάτητα

μες στο σώμα μου, στις αισθήσεις μου.

Από πού ξεκινάει η πηγή σου,

η πηγή σου που τελειώνει;

Ποιος μπορεί να βρει

από πού αρχίζει η μαγεία σου

και καταλήγει μέσα μου χωρίς τέλος;

Ίσως η αρχή είναι μια ζωή όλο όνειρα.

Που βρίσκεται η αφετηρία του δρόμου των ονείρων;

Εκεί θα έρθω να σε συναντήσω,

στους δρόμους του κόσμου σου…

Πλήθος τα όνειρα

που φέρνουν τα μάτια σου,

τελειωμό δεν έχουν οι λάμψεις

που στέλνουν σε μένα τα χαμόγελά σου,

όνειρα και λάμψεις ξεπηδούν

στα υπέροχα βήματά σου,

εκείνα τα βήματα σου τα κοντινά, τα μακρινά…

Όλα σου – ματιές, χαμόγελα, βήματα –

ρυάκια διάφανα, γαλάζια,

νερά μαγευτικά

που χύνονται και ταξιδεύουν στην γη μου.

Τα ρυάκια φτάνουν στο ποτάμι,

το ποτάμι κάποτε φτάνει το τέρμα του,

εσύ ρυάκι φτάνεις σε μένα,

εγώ ποτάμι που δεν σταματά ποτέ,

αναμνήσεις που ολοένα αναδύονται,

συναισθήματα που ολοένα με λυτρώνουν,

ματιές και χαμόγελα

που εμφανίζονται διαρκώς μπρος στα μάτια μου

σαν καταρράκτες πολύχρωμοι

που με λούζουν ολόκληρη.

Τόσα ρυάκια γίνονται ποτάμι,

ποτάμι του έρωτα, ποτάμι της ζωής,

ένα ποτάμι ονείρων, ένα ποτάμι ελπίδων,

γίνονται θάλασσα ,

μια θάλασσα αναμνήσεων,

μια θάλασσα προσμονών,

θάλασσα γλυκιάς μελαγχολίας,

θάλασσα απέραντης ευτυχίας.

Ένα ρυάκι, ένα ποτάμι, μια θάλασσα,

Εσύ, αχ, εσύ…

Γητευτή της ζωής μου, έλα στα όνειρά μου,

γητευτή των αναμνήσεων, έλα, σε περιμένω,

θάλασσα μεθυστική μου,

έλα κι ας πνιγώ στα πελώρια κύματά σου.

Εσύ…Μια θάλασσα…Εσύ

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

12 – 10 - 2016

Φεγγάρι μου, καθρέφτη των ονείρων (σύντομο)

Φεγγάρι μου,

σαν τον στρογγυλό καθρέφτη των ονείρων…

Υψώνοντας το βλέμμα μου σε σένα,

φαίνεται να είσαι κάποιος μάντης

που τραγουδά το μέλλον στην ησυχία της νύχτας.

Σαν να κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια τ’ ουρανού,

σαν να περνάς μες απ’ τ’ άστρα

βυθίζεσαι μες την καρδιά μου

και μου ψιθυρίζεις

πως κάποιο θαύμα θα φανερωθεί

από στιγμή σε στιγμή,

κάποιο όνειρο θα πραγματοποιηθεί

στην ανατολή της νέας μέρας.

Πόσο αγαπώ αυτό το φως σου,

άλλοτε κίτρινο, άλλοτε κόκκινο

-         σαν χρώματα της φωτιάς –

φέγγεις με δύναμη, με πάθος

σαν τα σύννεφα σε σκιάζουν.

Άλλες φορές εμφανίζεσαι μπρος μου

φέρνοντας αναμνήσεις απ’ το παρελθόν,

στέλνεις το φως σου,

ένα φως άπλετο

που μοιάζει μ’ εκείνο του έρωτα.

Φεγγάρι μου,

σαν τον στρογγυλό καθρέφτη των ονείρων,

σαν τον μαγικό καθρέφτη του έρωτα…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

20 – 9 - 2016

Φεγγάρι μου, καθρέφτη των ονείρων

Φεγγάρι μου,

σαν τον στρογγυλό καθρέφτη των ονείρων…

Υψώνοντας το βλέμμα μου σε σένα,

φαίνεται να είσαι κάποιος μάντης

που τραγουδά το μέλλον στην ησυχία της νύχτας.

Σαν να κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια τ’ ουρανού,

σαν να περνάς μες απ’ τ’ άστρα

βυθίζεσαι μες την καρδιά μου

και μου ψιθυρίζεις

πως κάποιο θαύμα θα φανερωθεί

από στιγμή σε στιγμή,

κάποιο όνειρο θα πραγματοποιηθεί

στην ανατολή της νέας μέρας.

Πόσο αγαπώ αυτό το φως σου,

άλλοτε κίτρινο, άλλοτε κόκκινο

-         σαν χρώματα της φωτιάς –

φέγγεις με δύναμη, με πάθος

σαν τα σύννεφα σε σκιάζουν.

Άλλες φορές εμφανίζεσαι μπρος μου

φέρνοντας αναμνήσεις απ’ το παρελθόν,

στέλνεις το φως σου,

ένα φως άπλετο

που μοιάζει μ’ εκείνο του έρωτα.

Σε κοιτώ

και φέρνεις αναμνήσεις από εκείνον.

Κι όταν μικραίνεις πολύ

μοιάζεις μ’ εκείνον σαν καμπυλώνει τα χείλη του,

μοιάζει με σένα όταν χαμογελά.

Επιθυμώ την ίδια στιγμή

να σε κοιτούν τ’ αγαπημένα, λαμπερά του μάτια.

Θέλω τα όνειρα του και τα δικά μου

να ενώνονται στον στρογγυλό καθρέφτη σου.

Στον λαμπερό καθρέφτη σου

το θαύμα του έρωτα ν’ αποκαλυφθεί.

Φεγγάρι μου,

όταν σε κοιτώ πάντα τον συλλογίζομαι…

Ακούω την καρδιά μου,

τον φωνάζει με λαχτάρα σιωπηλή

και ξάφνου λαμπιρίζεις πιο πολύ.

Κι αισθάνομαι,

ότι και να γίνει,

πως εκείνος ακούει την φωνή μου

και το φως των ματιών του

σμίγει με το φως σου, φεγγάρι μου.

Και τότε με μαγεύεις με την λάμψη σου.

Μάγεψέ τον κι εκείνον,

στείλε του όλα μου τα μυστικά

με χίλια σ’ αγαπω.

Φεγγάρι μου,

σαν τον στρογγυλό καθρέφτη των ονείρων,

σαν τον μαγικό καθρέφτη του έρωτα…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

20 – 9 - 2016

Να χαθώ μέσα σου…

Τα χείλη, τα όμορφα χείλη σου…

Ένας πόθος αξεπέραστος

που κυβερνά την σκέψη μου.

Το χαμόγελο, το γλυκό χαμόγελό σου…

Μια λάμψη παντοτινή

που μαγεύει τον κόσμο μου,

ευτυχία απρόσμενη

που κατακλύζει το είναι μου.

Τα μάτια, τα καστανά μάτια σου…

Δυο ήλιοι

που ζεσταίνουν τη γη

ξυπνώντας μια πλημμύρα ονείρων

που ζουν στο βλέμμα μου.

Το σώμα, το ωραίο σώμα σου…

Μια πρόκληση επαναλαμβανόμενη

σε κάθε κύτταρο του κορμιού μου.

Γιατί όλα σου με μεθάνε…

Ακόμη και τις αμέτρητες ώρες

που είσαι πολύ μακριά μου

σε ζω, σε αναπνέω,

βρίσκεσαι σε όλα γύρω μου

κι ας μην είσαι τώρα εδώ…

Ξέρεις…

Δεν είναι απαραίτητο να σε κοιτώ

για να ταξιδέψουν τα όνειρά μου

με συνοδοιπόρο την γλυκιά έκσταση του έρωτα.

Αρκεί μόνο μια ανάμνησή σου

για να βρεθώ

στο παραδεισένιο νησί του κόσμου σου.

Για να χαθώ μέσα σου…Εκεί…

Στην ονειρεμένη χώρα του κορμιού σου,

στην πολύχρωμη χώρα της ψυχή σου,

στην ηλιόλουστη χώρα των ματιών σου.

Να ζήσω σ’ ονειρογέννητες φαντασίες

χωρίς όρια

όπου θα είμαστε πρωταγωνιστές

εσύ κι εγώ.

Να γευτώ όλες τις ΄΄πατρίδες΄΄ σου

που γίνονται ένας ολάκερος κόσμος

κι εκεί ξεχύνονται

οι μυστηριώδεις περιπέτειες των πόθων μου.

Όλες οι ΄΄χώρες΄΄ σου γίνονται μία.

Μία και μοναδική χώρα

πάνω σε τούτη τη γη…

Αφού τα χείλη σου,

το χαμόγελό σου,

τα μάτια σου,

το σώμα σου,

είναι όλα μια ονειρική, εξαίσια χώρα.

Σ’ αυτή τη χώρα

θα ‘θελα να ταξιδεύω.

Να περιπλανιέμαι αμέτρητες ζωές

γεμάτες από σένα.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

 11 – 9 - 2016