Φεγγάρι μου, καθρέφτη των ονείρων

Φεγγάρι μου,

σαν τον στρογγυλό καθρέφτη των ονείρων…

Υψώνοντας το βλέμμα μου σε σένα,

φαίνεται να είσαι κάποιος μάντης

που τραγουδά το μέλλον στην ησυχία της νύχτας.

Σαν να κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια τ’ ουρανού,

σαν να περνάς μες απ’ τ’ άστρα

βυθίζεσαι μες την καρδιά μου

και μου ψιθυρίζεις

πως κάποιο θαύμα θα φανερωθεί

από στιγμή σε στιγμή,

κάποιο όνειρο θα πραγματοποιηθεί

στην ανατολή της νέας μέρας.

Πόσο αγαπώ αυτό το φως σου,

άλλοτε κίτρινο, άλλοτε κόκκινο

-         σαν χρώματα της φωτιάς –

φέγγεις με δύναμη, με πάθος

σαν τα σύννεφα σε σκιάζουν.

Άλλες φορές εμφανίζεσαι μπρος μου

φέρνοντας αναμνήσεις απ’ το παρελθόν,

στέλνεις το φως σου,

ένα φως άπλετο

που μοιάζει μ’ εκείνο του έρωτα.

Σε κοιτώ

και φέρνεις αναμνήσεις από εκείνον.

Κι όταν μικραίνεις πολύ

μοιάζεις μ’ εκείνον σαν καμπυλώνει τα χείλη του,

μοιάζει με σένα όταν χαμογελά.

Επιθυμώ την ίδια στιγμή

να σε κοιτούν τ’ αγαπημένα, λαμπερά του μάτια.

Θέλω τα όνειρα του και τα δικά μου

να ενώνονται στον στρογγυλό καθρέφτη σου.

Στον λαμπερό καθρέφτη σου

το θαύμα του έρωτα ν’ αποκαλυφθεί.

Φεγγάρι μου,

όταν σε κοιτώ πάντα τον συλλογίζομαι…

Ακούω την καρδιά μου,

τον φωνάζει με λαχτάρα σιωπηλή

και ξάφνου λαμπιρίζεις πιο πολύ.

Κι αισθάνομαι,

ότι και να γίνει,

πως εκείνος ακούει την φωνή μου

και το φως των ματιών του

σμίγει με το φως σου, φεγγάρι μου.

Και τότε με μαγεύεις με την λάμψη σου.

Μάγεψέ τον κι εκείνον,

στείλε του όλα μου τα μυστικά

με χίλια σ’ αγαπω.

Φεγγάρι μου,

σαν τον στρογγυλό καθρέφτη των ονείρων,

σαν τον μαγικό καθρέφτη του έρωτα…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

20 – 9 - 2016