Με την
σιωπή μου υφαίνω εκείνο τον έρωτα
που μένει
εσώκλειστος σε μια καρδιά,
εκείνη την
καρδιά
που
προσπαθεί να σου φωνάξει τόσες λέξεις…
Φυλακισμένη η καρδιά σ’ ένα κορμί
που ποθεί
ότι είναι δικό σου
και
τραγουδά σιγανές μελωδίες
γραμμένες στους
πόθους δακρυσμένων ματιών.
Με την σιωπή μου υφαίνω ποιήματα
εκείνα τα
ποιήματα που δεν τελειώνουν ποτέ,
και
κρύβονται σε μυστικές γωνιές του μυαλού
αλλά τ’
αρπάζουν έξαφνα τα μάτια μου,
και τα
σκορπίζουν μπρος στα δικά σου,
τα
μαρτυρούν αδιάκοπα
σε κόσμους
φαντασίας και ονείρων,
στολίζουν
τ’ άστρα
που
τρεμοπαίζουν στον ρυθμό του έρωτα
και
συντονίζονται με το πάθος
που παλεύει
να νικήσει τις αντοχές μου
όταν
έρχεσαι κοντά μου.
Με την
σιωπή μου υφαίνω τον ανείπωτο έρωτα
εκείνον που
ομορφαίνει τις εποχές μου,
εκείνες τις
εποχές της μελαγχολίας και της χαράς,
εποχές που
συνταράσσουν την ψυχή,
που
γίνονται ένα μαζί της…
Κι όπως
έρχεσαι πάλι
φέρνεις
πάντα τη δικιά σου εποχή,
εκείνη που
υφαίνεις με το φλύαρο βλέμμα σου,
και τότε ξελογιάζεις
την σιωπή μου
και σου
τραγουδώ με νότες
που ηχούν
για πρώτη φορά
και τότε η
σιωπή διαλύεται,
όλα
γίνονται λόγια μαγικά
στο
πανάρχαιο, εαρινό σύμπαν του έρωτα…
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
29-1-2018
