ΌΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΝΑ ‘ΜΑΙ…

Όπου είσαι να ‘μαι…

Σαν άνεμος κι έρωτας

ν’ αγκαλιάζω το σώμα σου,

λόγια τρυφερά και παρήγορα

τα χείλη μου να σταλάζουν στην ψυχή σου…

Όπου είσαι να ‘μαι…

Να ‘μαι ένα μέρος του κορμιού σου

όπως μια τούφα απ’ τα μαλλιά σου,

όπως το καστανό χρώμα των ματιών σου

ή το φως απ’ το χαμόγελό σου

ή οι χτύποι της καρδιάς σου

όταν θα είναι δυνατοί

και θα δημιουργούν

κύματα απαλά στη θάλασσα της ευτυχίας

ή φουρτούνες ατέλειωτες σε ωκεανούς μοναξιάς…

Όπου είσαι να ‘μαι…

Σαν ένα πουλί να σ’ ακολουθώ,

να έρχομαι και να κουρνιάζω μες στην αγκαλιά σου

όταν η θλίψη των καιρών θα με συνθλίβει

ή να σε τυλίγω με τα φτερά μου

όταν θα σπαρταράς απ’ τα δάκρυα του πόνου…

Όπου είσαι να ‘μαι…

Έστω και σαν ψυχή να τριγυρνώ στους αιθέρες

να έρχομαι και να βρίσκω την ψυχή σου,

μόνο και μόνο για να ξέρω

ότι οι καρδιές μας συναντιούνται

σε κάποια ξεσπάσματα λύπης ή χαράς.

Έστω κι έτσι να είμαστε μαζί

σαν ένα σώμα γεμάτο από του έρωτα τη φλόγα,

να είμαι η σκέψη σου κι εσύ η δική μου…

Έστω σαν δυο ψυχές που ταξιδεύουν πάντα

για ν’ ανταμώσει η μία την άλλη…

Έστω κι έτσι να σ’ αγαπώ,

έστω κι έτσι να μ’ αγαπάς…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

12-1-2018

Μεσάνυχτα γράφω για σένα

Μεσάνυχτα γράφω για σένα

όπως κάθε νύχτα σκοτεινή,

γράφω για συναισθήματα χιλιοειπωμένα

σαν ανθισμένα λουλούδια του δρόμου

όπου περπατά η μοναξιά των ονείρων μου.

Μιλώ μαζί σου, με τη φωτογραφία σου,

πόνος και συνάμα ευτυχία με συνεπαίρνουν

όταν νιώθω πως ίσως μ’ ακούς με την ψυχή σου,

όσο μακριά κι αν είσαι…

Πως ίσως τις ώρες που η μοναξιά σε τυλίγει

αισθάνεσαι σαν βάλσαμο

έναν άνεμο να χαϊδεύει τα μαλλιά σου

και μια φωνή απαλή να αγγίζει την καρδιά σου.

Τα λόγια μου είναι αυτά, οι χτύποι της καρδιάς μου

και τα όνειρά μου που ξεγλιστρούν απ’ τον λυπημένο κόσμο μου

κι έρχονται να σ’ αγκαλιάσουν.

Μεσάνυχτα γράφω πάλι για σένα

και κάθε νύχτα σκοτεινή έρχεσαι κοντά μου νοερά,

πιάνεις το χέρι μου και σκαλίζουμε μαζί το χαρτί

με συναισθήματα χιλιοειπωμένα,

άλλοτε σαν ανθισμένα λουλούδια του δρόμου

άλλοτε σαν πουλιά να πετούν για να ‘ρθουν σε σένα

κι αν σε κάποιους δρόμους περπατά η μοναξιά των ονείρων μου,

υπάρχουν κι εκείνα τα δρομάκια όπου πέρασες εσύ

και τα όνειρα γίνονται συντροφιά της καρδιάς μου

και σε θυμάμαι πάντα μ’ αγάπη,

προσπαθώντας να φανταστώ

τι θα γράψω πάλι τα μεσάνυχτα… για σένα…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

11-1-2018

ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΜΕΡΑ

Η νύχτα γέμισε αστέρια

και τα μάτια σου σαν δυο φεγγάρια

που ταξιδεύουν με το καράβι του έρωτα

ήρθαν κι έριξαν άγκυρα στην ακτή της καρδιάς μου.

Η νύχτα γέμισε αστέρια

και η ησυχία της με τυλίγει γλυκά

και φαντασίες χορεύουν γύρω μου

πως ήρθες και μ’ αγκάλιασες ξαφνικά

και σε μια έκρηξη αστεριών

ένιωσα το βλέμμα σου σαν σε παραζάλη

να διεισδύει στις φλέβες μου.

Δυο φεγγάρια τα μάτια σου και χίλια άστρα

με ταξιδεύουν σε παρελθόν και μέλλον,

με συντροφεύουν στον γύρο του κόσμου αιώνες τώρα,

γιατί σε ξέρω απ’ όταν έγινε η γη ετούτη

και σ’ αγαπώ μέχρι να πάψει να γυρίζει.

Και στο καράβι του έρωτα χάθηκε η πυξίδα,

έχει για οδηγό τον αστερισμό του πάθους

να τρεμοπαίζει στο ρυθμό του έρωτα, στο ρυθμό σου…

Οι αντέννες του καραβιού σαλεύουν απ’ τ’ απαλό κύμα

και σε μικρές στιγμές ενώνονται με τη σελήνη,

σαν σκάλες οδηγούν στον ουρανό της αγάπης.

Κι έρχεται η χαραυγή, ξεκινά καινούριο ταξίδι,

η πούλια κι ο αυγερινός καθρεφτίζονται στο βλέμμα σου,

ο ήλιος δειλά φέγγει μπρος στο χαμόγελό σου

κι εκθαμβωτικά ενώνεται με το λαμπερό σου πρόσωπο.

Η μέρα γέμισε φως και διαβατάρικα πουλιά

και τα μάτια σου δυο ήλιοι

που ταξιδεύουν με την πνοή του έρωτα

ήρθαν για να φέρουν τ’ απόλυτο κόκκινο της δύσης

και να έρθει η νύχτα ξανά

για ν’ αντικρύσω δυο αστέρια: τα μάτια σου…

Κι έπειτα πάλι το φως του ήλιου

και πάλι το φως του φεγγαριού

να εναλλάσσονται απ’ την αρχή του έρωτα

μέχρι το τέλος της ύπαρξης…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

10-1-2018

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ

Προσπαθώ να σε ξεχάσω,

να σε σβήσω οριστικά απ’ τον κόσμο των ονείρων μου,

μα είναι εκείνη η ματιά σου

που βυθίζεται στα κύτταρά μου,

προχωρά στο δέρμα μου

και γίνεται ένα με το σώμα μου.

Και τις νύχτες τις ατέλειωτες

τα δάκρυα σταλαγματιές τους πόνου

κάνουν μάταιες απόπειρες να πνίξουν τις αναμνήσεις σου

μα είναι τόσο φωτεινές

που το δωμάτιο λάμπει μες στο σκοτάδι

σαν το φεγγάρι ολόγιομο να τρύπωσε στο σπίτι

απαλά και ανάλαφρα μες απ’ τις κλειστές κουρτίνες.

Και πίσω απ’ το φεγγάρι έρχεσαι εσύ,

μπαίνεις απ’ το παράθυρο

και φαντασίες του έρωτα σ’ ακολουθούν,

με κλείνεις βαθιά στην αγκαλιά σου

και οι νυχτερινοί ήχοι γίνονται λέξεις,

φράσεις κι ερωτόλογα, γίνονται η φωνή σου,

ψίθυροι μυστικών ανάμεσα στους δυο μας.

Κι έπειτα κοιμάμαι 

ικανοποιημένη και σίγουρη

πως τάχα αυτή θα είναι η τελευταία φορά

που ήρθες στο κρεβάτι μου

και πάλι θα γελαστώ

όταν τη νύχτα οι αναμνήσεις θα έρθουν όλες μαζί

σαν ένας ανεμοστρόβιλος που αρπάζει την καρδιά μου

και την ταξιδεύει πάντα εκεί που βρίσκεται η δική σου.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

7-1-2018