Είσαι εσύ
τ’ ωραιότερο μεθύσι μου,
μεθύσι που
προχωρά στις φλέβες μου,
αυτό το
μεθύσι της βαθιάς έντονης ματιάς σου
κι αυτό των
χειλιών σου στο στιγμιαίο γλυκό καμπύλωμά τους.
Και τα δύο
στιγμιαία, μα τόσο καθηλωτικά, αξέχαστα.
Στιγμιαία,
μα γητεύουν για ζωές ολάκερες, για πάντα.
Ένα μεθύσι
αλησμόνητο, διαρκές, λυτρωτικό,
που
συγκλονίζει, συγκινεί, αναστατώνει:
Το μεθύσι
απ’ τα μάτια σου, απ’ τα χείλη σου.
Μεθύσι όλο
πάθος,
μεθύσι απ’
την σαγήνη σου.
Αχ, το μεγάλο
βάθος των ματιών σου…
Στο βάθος
τους ταξιδεύω και χάνομαι, στον ήλιο τους.
Ο ήλιος του
κόσμου υποκλίνεται μπρος στα δικά σου μάτια.
Ταξιδεύω
και χάνομαι στο φεγγαρόφως των χειλιών σου.
Χάνομαι
εκεί
και τα
χείλη σου μοιάζουν με την σελήνη
πριν γίνει
πάλι ένας κύκλος μαγικός με όνειρα χρυσαφένια.
Χαμογέλα κι
άλλο
για να ‘ρθω
να φιλήσω την άκρη απ’ το στόμα σου απαλά.
Κοίτα με
ξανά
να ‘ρθω να
σ’ αγκαλιάσω με όλο το πάθος που το κορμί μου κυβερνά.
Να μ’
αγκαλιάσει το βλέμμα σου, το φως σου,
να σε γευτώ
ολοκληρωτικά,
να νιώσω
ζωντανή αμέτρητες φορές.
Να μ’
αγκαλιάσουν οι στιγμές από τα μάτια σου,
οι στιγμές
από τα χείλη σου,
οι στιγμές
από σένα για άλλη μια φορά…
Γιατί όλες
οι στιγμές σου αιώνια διαχέονται
στον κόσμο
των ονείρων μου, στα μάτια μου, στα χείλη μου.
Είμαι
ολόκληρη με στιγμές δικές σου, όλη δική σου, όλη για σένα.
Στο αίμα
μου…Στο αίμα μου κυλάνε πόθοι
που έχουν το
χρώμα των ματιών σου,
το σχήμα
των χειλιών σου,
την εικόνα
του κορμιού σου,
τον ρυθμό
των βημάτων σου,
πόθοι που
έχουν τ’ όνομά σου,
που ζουν
απ’ την ανάσα σου.
Με το
βλέμμα σου ντύνομαι και γλυκά ριγώ,
με το
χαμόγελό σου λάμπω, χαίρομαι, ξαναζώ.…
Δεν έχω
σώμα,
είμαι πια
όλη γεμάτη απ’ τα μάτια σου, τα χείλη σου, από πόθους, από έρωτα.
Δεν έχω
σώμα, είμαι ολόκληρη εσύ!
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
7 /12/ 2016
