Το χρώμα των ματιών σου

Όταν η ζωή μου καθρεφτίζεται στα μάτια σου

όλα γίνονται έρωτας δίχως σύνορα, δίχως τέλος

και εκτοξεύονται θαύματα στη γη

σαν ο κόσμος να δημιουργείται ξανά απ’ την αρχή.

Τα δέντρα, τα ποτάμια, οι θάλασσες, τα βουνά

έχουν το πιο ωραίο χρώμα,

το χρώμα των ματιών σου,

ακόμη κι ο ήλιος αλλάζει χρώμα

και φορά χρώμα καφέ απ’ το βλέμμα σου…

Ή μήπως είσαι εσύ ο ήλιος;……

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

9 – 11 - 2016

Νύχτες της βροχής

Τις νύχτες θα ‘θελα στην αγκαλιά σου να κοιμάμαι

και πιο πολύ τις νύχτες της βροχής.

Να γίνεται ποικίλος ο μονότονος ρυθμός της

σαν τον ρυθμό των φιλιών μου πάνω στο κορμί σου.

Όσες οι σταγόνες της βροχής τόσα να ειν’ τα χάδια,

μουρμουρητό ατέλειωτο τα ΄΄σ’ αγαπώ ΄΄ μας,

διαρκές μουρμουρητό βροχής τραγούδισμα.

Μυστικών σιγοψυθίρισμα σαν λιγοστές ψιχάλες,

πάθος ασυγκράτητο σαν μιας μπόρας πλημμύρα.

Νύχτες βροχής, νύχτες πλημμύρας ερωτικής

κι εσύ σαν βροχή να πέφτεις πάνω μου,

να μπαίνεις στους πόρους του κορμιού μου,

σαν βροχή να μ’ αγκαλιάζεις,

να με λυτρώνεις απ’ τη δίψα μου την φλογισμένη.

Και σε θέλω σαν καλοκαιρινή καταιγίδα ξαφνική που καταφτάνει

να παρασύρομαι από σένα σε νύχτες βροχερές,

σε πάθη που χάνονται για να έρθουν δυνατότερα,

για να με θέλεις, για να σε θέλω πιο πολύ!

Σε περιμένω και καίγομαι στη σκέψη σου

κι ελπίζω για μια ανάσα δροσιάς, την δικιά σου ανάσα.

Αφού το ερωτευμένο μου κορμί

δεν ικανοποιείται με της φλόγας το τέλος,

θέλει κι άλλο,

μια να δίνεται στην πυρά, μια ν’ αναζητά την λύτρωση

και πάλι από την αρχή.

Και σε θέλω,

μα πιο πολύ σε θέλω τις νύχτες της βροχής,

να ζεσταίνεις την ΄΄μουσκεμένη΄΄ μου ψυχή,

να έρχεσαι φέρνοντας την δικιά σου νεροποντή.

Να έρχεσαι σαν νύχτα βροχερή

φέρνοντας καλοκαιρινά αστέρια στου έρωτα την ολοκλήρωση.

Κι ύστερα πάλι βροχή,

κι ύστερα πάλι αστέρια,

καταιγίδα κι πάλι ξάστερος ουρανός.

Όλα μες στην αγκαλιά σου

κι όλα χορός ερωτικός.

Γι’ αυτό τις νύχτες θα ‘θελα στην αγκαλιά σου να κοιμάμαι

και πιο πολύ τις νύχτες της βροχής.

Νύχτες βροχής,

νύχτες πλημμύρας ερωτικής…

Νύχτες λύτρωσης…

Νύχτες βροχής…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

8/ 11/ 2016 

Για σένα ανθίζω

Για σένα μπορώ ν’ ανθίζω ολοένα

γιατί πολλές ευτυχίες της στιγμής

απρόσμενα με διαπερνούν ολόκληρη.

Ανθίζω γιατί σ’ αγαπώ….

Σαν πεταλούδα θέλω να πετώ κοντά στα γλυκά σου μάτια

να μπορώ με των φτερών μου τ’ άγγιγμα να τα φιλώ

και απ’ τον κήπο μου σ’ ένα φύσημα τ’ ανέμου

να σου χαρίσω τα λουλούδια μου,

να ‘’πετάξουν’’ κι αυτά γύρω σου

σαν ανοιξιάτικος ανεμοστρόβιλος με του πάθους τ’ αρώματα.

Κι όπως θα σε τυλίγω με των λουλουδιών τα πέταλα

να γίνεις βροχή καλοκαιρινή να με μουσκέψεις,

να με τυλίξεις με τις σταγόνες σου τις δυνατές.

Και τα λουλούδια τα μουσκεμένα ας φέρουν κι άλλες ευωδιές,

ας αρωματίσουν τις βιαστικές από έρωτα αναπνοές μας

μες σ’ ανεξήγητα μυστήρια ερωτικά

που θα περιπλανηθούν στον άνεμο

σαν των λουλουδιών τα πέταλα.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

4/ 11/ 2016

Έλα…Τώρα…

Έλα…Τώρα…

Τώρα που η μέρα φλέγεται απ’ τον ήλιο

σαν το κορμί το ερωτευμένο.

Έλα μες στη νύχτα που φλέγεται σε φωτιά μυστικών μεγάλων.

Μυστικά που ξεσηκώνουν θύελλες πάθους

σε νύχτες ήσυχες, αμίλητες.

Έλα κάτω απ’ τον ήλιο, έλα κάτω απ’ τ’ άστρα,

μα έλα…

Έλα…

Γιατί πάνω στα χείλη μου ΄΄απλώνονται΄΄ τα λόγια σου,

πάνω στην καρδιά μου της επιθυμίας οι γρήγορες ανάσες σου,

πάνω στα μάτια μου το χρώμα των ματιών σου,

πάνω στο πρόσωπό μου το πρόσωπό σου.

Γιατί είναι οι ματιές σου σιωπηλές

και δημιουργούν λέξεις όλο έρωτα στο νου μου.

Γιατί είναι το χαμόγελό σου που μ’ ακολουθεί

και στολίζει με λάμψεις μαγικές την μορφή μου.

Σαν το φεγγάρι το χαμόγελό σου

απ’ όπου ξεγλιστρά ατέλειωτη ασημόσκονη

και σαν τον ήλιο σκορπά χρυσόσκονη στο σύμπαν.

Γι’ αυτό έλα…Τώρα…

Που είσαι;

Καταφτάνεις κρυφά στα όνειρά μου,

τα πασπαλίζεις απαλά

με σκόνη λαμπερή από φεγγάρια και ήλιους

τα ζωγραφίζεις με το φως απ’ τα ακτινοβόλα μάτια σου.

Σκιές απ’ το σώμα σου έρχονται και με κυκλώνουν

το ωραίο σώμα σου εισχωρεί περιπλανιέται μέσα μου,

γίνεσαι ένα με μένα,

ψάχνω να σε βρω μες στο κορμί μου.

Μα δεν μπορώ,

Η ένωση είναι τόσο δυνατή,

Χάνεσαι μες στο είναι μου, χάνομαι κι εγώ σ’ εσένα.

Προσπάθειες μάταιες κάνω,

να σ’ ανακαλύψω, να σε δω, να σ’ αγκαλιάσω…

Αλλεπάλληλες ενώσεις,

μια το εγώ μες στο εσύ, μια το εσύ μες στο εγώ,

γινόμαστε ένα.

Γι’ αυτό έλα…Τώρα…

Η γοητεία σου έρχεται και χάνεται,

εσύ θα έρθεις;

Οι έντονες φευγαλέες ματιές σου έρχονται,

εσύ θα έρθεις;

Έλα και ξεδίψασέ με με το φιλί σου,

παγίδεψε το σώμα μου με τα χέρια σου σαν τα δίχτυα ενός μάγου,

όρμησε μέσα μου με το κορμί σου.

Έλα…Τώρα…

Μην αργείς άλλο…

Σε περιμένω καιρό τώρα,

ώρες, μέρες, χρόνια;

Σε περιμένω όπως ο έρωτας περιμένει,

ο αιώνας του έρωτα αβάσταχτα ανυπόμονος σε μένα μοιάζει.

Ξέχνα το αύριο εσύ,

υπάρχει ο έρωτας ατέρμονος στο παρόν

που ζει ατενίζοντας το μέλλον.

Έλα…Τώρα…

Στο τώρα ζουν τα παραμύθια,

στο τώρα που γίνεται πάντα.

Αν έρθεις τώρα, ο έρωτας θα κατακτήσει το μετά, το πάντα.

Έλα…Τώρα…

Τώρα που στις φλέβες μας ρέει καυτό το αίμα όλο βιασύνη,

τώρα που το ρίγος του έρωτα μας συγκλονίζει.

Τώρα…

Έλα…Τώρα…

Που ο έρωτας σαν ήλιος φωλιάζει στην καρδιά

με όνειρα φερμένα απ’ την κατακόκκινη ανατολή του,

και σαν φεγγάρι ξαγρυπνά σε νύχτες ζεστές

με όνειρα αστέρια.

Έλα…Τώρα…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου   

31 – 10 – 2016