Τ’ όνομά σου

Υπάρχεις στα  ποιήματά μου,

ταξιδεύεις σ’ ένα πέλαγο από στίχους,

κάθε λέξη μου είναι ένα ΄΄εσύ΄΄,

κάθε φράση μου σε φωνάζει,

κάθε ποίημα μου περιέχει τ’ όνομά σου

και γίνεται τραγούδι που το κλέβει ο άνεμος

και προσπαθεί να σ’ αγκαλιάσει.

Κι όλο λέω πως δεν θα ξαναγράψω για σένα,

μα έρχεσαι ακάλεστος

κι αναιρείς την αβέβαιη απόφασή μου.

Μα κατά βάθος κι εγώ 
στα όνειρά μου, στις σκέψεις μου, στους στίχους μου σε καλώ,

τ’ όνομά σου συνεχώς ψιθυρίζω

και στο άψυχο χαρτί εμφανίζεται η μορφή σου.

Σε καλούν τα λόγια μου μάταια,

σε καλεί η ελπίδα που σιγοκαίει μέσα μου

να έρθεις για ένα λεπτό

που θα γίνει μια ακόμη ανάμνηση από σένα

σε καλεί το βλέμμα μου για μια ξαφνική ένωση με το δικό σου,  

ξαφνική ένωση, ανεξήγητα καθηλωτική.

Η δικιά σου ματιά σιωπηλή

μα η δικιά μου σου διηγείται ιστορίες ολόκληρες,

σου γράφει ποιήματα με την πένα της ψυχής…

Και πάλι ήρθες κατακλύζοντας το κορμί μου

και πάλι για σένα έγραψα,

γιατί πάλι ήρθες εδώ φέρνοντας τα μάτια σου τ’ αγαπημένα,

προκαλώντας την καρδιά μου

να γράφει στο χαρτί τους ερωτευμένους χτύπους της,

αγγίζοντας μια τρυφερά και μια παθιασμένα τις σκέψεις μου.

Φέρνοντας την φλογερή επιμονή και την τρελή επιθυμία του έρωτα,

σ’ αυτές τις σκέψεις μου όπου ηχεί μονάχα τ’ όνομά σου.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

25/5/2017

Δεν θα σε δω ξανα...

Δεν θα σε δω ξανά

κι ο συμβιβασμός μ’ αυτή την ιδέα δε θα έρθει,

αφού η απεγνωσμένη αναμονή

θα σκάβει την πληγή μου με μια μανία

που θα γεμίζει τον κόσμο με τα μοναχικά καρδιοχτύπια μου

πλεγμένα με τις ακούραστες αναπνοές μου

που ηχούν σε στιγμές πλημμυρισμένες

από την εικόνα της μορφής σου

σαν κύμα του πάθους

που με τραβά στον βυθό σου, θάλασσά μου,

κι όμως δεν θέλω να σωθώ από σένα.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

19/5/2017