Μια απουσία γεμίζει τον χώρο: Η απουσία σου, εσύ…
Μια ανυπέρβλητη απουσία εσύ, μια αίσθηση ατέρμονης έλλειψης,
εσύ…
Είσαι απουσία ή παρουσία;
Κάποιες φορές δεν το διακρίνω.
Η παρουσία σου και η απουσία σου ζουν μέσα μου.
Η μία διώχνει την άλλη ή προτιμούν να συμβιώνουν,
με γεμίζουν νοσταλγία, θλίψη, έκσταση, έρωτα,
πότε η απουσία σου με πονά, πότε η παρουσία σου με μεθά.
Χάνεσαι σε δρόμους απουσίας, περπατώ σε μονοπάτια παρουσίας.
Προχωράς με τα δικά σου όνειρα, προχωρώ με τις αναμνήσεις
σου.
Πάντα φεύγεις, πάντα μένω πίσω…
Πάντα είσαι εκείνος ο έρωτας που χάνεται στον μαγικό, θολό
ορίζοντα τ’ ονείρου
πότε γρήγορα, πότε αργά, μα πάντοτε μαγευτικά.
Πάντα φεύγεις, πάντα σε βρίσκω στο νού μου, στα όνειρά μου.
Πάντα είσαι απουσία που γίνεται παρουσία και πάλι απουσία.
Απουσία και παρουσία γίνονται ένα,
γίνονται εσύ…
Και πάλι η αδυσώπητη απουσία σου, και πάλι η ονειρεμένη
παρουσία σου.
Και πάλι εσύ…
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
4/3/2017
