ΣΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΣΟΥ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Στου κορμιού σου τη θάλασσα

θέλω να ταξιδεύω

με το καράβι των ονείρων

κι αν χαθώ δεν με πειράζει

αφού θα βρίσκομαι στη δικιά σου θάλασσα

και θα συνεχίσω ν’ ακολουθώ τον ίδιο προορισμό

που δεν είναι άλλος από την μορφή σου.

Θα με συνοδεύει ένα ολόγιομο φεγγάρι,

να φωτίζει τον ανεξερεύνητο δρόμο μου

κι εγώ να προσπαθώ ν’ αφουγκραστώ τα μυστικά

που ψιθυρίζουν τ’ αστέρια μεταξύ τους

για να μην τ’ ακούσει η σελήνη

και μου τα μαρτυρήσει,

για να μην χάσω την μαγεία της αποκάλυψης του έρωτα

που ξεπροβάλλει μπρος μου και καθρεφτίζεται στα νερά σου.

Έπειτα σε κάποια ακρογιαλιά θα φτάσω

κι αυτή θα είναι ίσως τα χέρια σου,

ίσως τα μάτια σου

ή τα χείλη σου να μουρμουρίζουν τη μελωδία του έρωτα

όπως το κύμα στην άμμο όταν την αγγίζει απαλά.

Όποια κι αν είναι αυτή η ακρογιαλιά

πάνω στην αμμουδιά της θα πλαγιάσω,

θα δώσω φιλιά ζωής

κι εσύ , θάλασσά μου,

σαν κύμα θα έρθεις

να μ’ αρπάξεις στα γαλάζια, αφρισμένα νερά τη αγκαλιάς σου

κι εκεί πάλι από την αρχή θα χαθώ

με τη βάρκα των ονείρων

κάτω από την σελήνη και τ’ αστέρια,

ν’ ανασαίνω τ’ αναρίθμητα σ’ αγαπώ σου,

να ψάχνω τον ίδιο προορισμό,

εσένα και την καρδιά σου.                                       

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου   

21/6/2017

ΣΤΟ ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΟ ΑΠ' ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ

Στο μισοφέγγαρο απ’ το χαμόγελό σου

έλαμψε ο έρωτας,

ήρθε και με ξύπνησε μ’ ένα πρωτόγνωρο φιλί.

Μες στα καστανά μάτια σου

ξεκίνησε ο έρωτας,

ήρθε κι έφερε φως στα μάτια μου,

ένα φως που δεν σβήνει

ούτε στο πιο δυνατό σκοτάδι

Στο σώμα σου τυλίχτηκε ο έρωτας,

ήρθε κι έφερε τη ζωή,

μια ζωή που την ακολουθούν ακόμη χίλιες.

Στα βήματά σου γεννήθηκαν αστέρια,

ήρθαν κι έντυσαν εμένα,

στο πέρασμά σου το φεγγάρι λαμπύρισε κι άλλο,

ήρθε και μου έφερε χρυσά όνειρα,

μ’ αγκάλιασε σαν έρωτας

που διαρκεί μέχρι να σβήσει και το τελευταίο άστρο.

Στο βλέμμα σου άναψε η φλόγα του έρωτα,

μια φλόγα που ταξιδεύει,

έρχεται και δυναμώνει απ’ το πάθος μου,

υψώνεται και βάφει κόκκινη την σελήνη.

Στο μισοφέγγαρο απ’ το χαμόγελό σου

έλαμψε ο έρωτας

και ήρθε σαν χίλιες ζωές,

σαν φως παντοτινό,

σαν άστρο

σαν φωτιά που διαπερνά τις φλέβες μου,

σαν χρώμα πορφυρό

που βάφει πόθους κι αισθήσεις

κι ένα φεγγάρι κατακόκκινο φώτισε τον κόσμο.

 Κι απ’ το μισοφέγγαρο του δικού σου χαμόγελου

γεννήθηκε ο έρωτας,

σαν να μην υπήρχε πριν από εσένα,

σαν να ‘ρθε να κατοικήσει στ’ αστέρια των ματιών σου,

σαν να ‘ρθε να ενωθεί

με το μισοφέγγαρο απ' το χαμόγελό σου.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου 

18/6/2017