ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΡΧΕΣΑΙ…

Μου αρέσει να έρχεσαι στα ποιήματά μου,

να κυριαρχείς εκεί,

να δυναμώνεις την έννοια των λέξεων,

ν’ αλλάζεις το νόημα συνηθισμένων φράσεων,

σαν καλεσμένος να προχωράς

μες στους στίχους  που κεντά η καρδιά μου.

Μου αρέσει  να δημιουργώ ποιήματα γιατί σ’ ερωτεύομαι πιο πολύ

κι όταν το πάθος με τυλίγει γράφω ξανά μόνο για σένα.

Μου αρέσει να έρχεσαι στα μάτια μου

για να ξεπερνώ τον πόνο της απουσίας σου,

να εμφανίζεσαι εκεί ολοζώντανος

σαν να περιμένεις την τρυφερή αγκαλιά μου.

Μου αρέσει να έρχεσαι στα χείλη μου

και τ’ όνομά σου να μου δίνει το πολυπόθητο φιλί σου

 να γίνεται το νέκταρ της  ζωής που σβήνει την δίψα μου.

Μου αρέσει τόσο τις ώρες τις μοναχικές της έμπνευσης

να νιώθω την αναπνοή σου δίπλα μου

σαν να διαβάζεις τα λόγια μου,

τα καμωμένα από αγάπη, θλίψη κι ανυπομονονησία.

Μου αρέσει να φαντάζομαι ότι στριφογυρίζουν στο μυαλό σου

και σ’ αγκαλιάζουν με την λάμψη τους

σαν αστέρια που ξεγλυστρούν από τον ουρανό της καρδιάς μου.

Μου αρέσει οι σκέψεις μου,

αυτές που ζωγραφίζω στο χαρτί ,

να προσπαθούν  ν’ ανακαλύψουν τις δικές σου,

μου αρέσει να σε ζω έτσι…γράφοντας…

Μα πιο πολύ μου αρέσει η στιγμή που έρχεσαι κοντά μου

κι ανασταίνεις κάθε κομμάτι  του κορμιού μου…

Μα πιο πολύ μου αρέσει που άθελά σου φέρνεις

το φως που αναμένω κάθε φορά,

ένα φως απέραντο και διαφορετικό απ΄τη μορφή σου,

αυτό το φως που υπάρχει στις λέξεις μου

και κάνει τα ποιήματά μου να τραγουδούν μόνο για σένα…

Γι’ αυτό μου αρέσει να έρχεσαι…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

2/6/2017

3^ος έπαινος από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας

Ένα χαμόγελό σου ήταν η αιτία
να φυλακιστώ στο βλέμμα σου
και μερικές ασήμαντες λέξεις σου αρκετές
για να πιαστώ στα δίχτυα του έρωτα.

Ο ερχομός σου έφερε την πραγμάτωση τ’ ονείρου
που χρόνια διαπερνούσε απ’ άκρη σ’ άκρη  το κορμί μου,
κατεύθυνε κρυφά την σκέψη μου
και προκαλούσε το δυνατό χτυποκάρδι μου.
Χρόνια ολόκληρα αναζήτησης και προσμονής
κρύφτηκαν στ’ ακτινοβόλα μάτια σου
και πρόβαλλαν ολοζώντανα στο χαμόγελό σου.

Κι όλες οι όμορφες στιγμές που νόμιζα πως νοσταλγούσα
σβήστηκαν σ΄ένα σου βλέμμα
και  κατέφτασαν απροσδόκητα
οι δικές σου στιγμές οι αγαπημένες στα χρόνια που περνούν
μεγαλώνοντας την ανάγκη να σε δω,
ν΄αναριγήσω ξαφνικά σε μια αναπάντεχη συνάντηση μαζί σου.

Κι από τότε περπατώ σε δρόμους
όπου υπάρχει η λάμψη απ’ το πέρασμά σου
και το φως απ΄τα μάτια σου
να διατηρούν τον ήλιο σε κάθε γωνιά της ψυχής μου,
ν' αγωνίζονται να διώξουν τα σκοτάδια που δημιουργεί η απουσία σου,
να ενισχύουν τα ήδη δυνατά καρδιοχτύπια μου
και να εξαφανίζουν κάθε πιθανότητα
να ξεχάσω το σύντομο πέρασμά σου απ΄τη ζωή μου.

Κι όλα για το χαμόγελό σου και τα μάτια σου
που ζουν σε κάθε κομμάτι του είναι μου,
και πάντα εσύ και μόνο εσύ
που κατοικείς στο πιο βαθύ,
στο πιο κόκκινο σημείο της καρδιάς μου.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
31/5/2017

ΣΕ ΠΡΟ(Σ)ΚΑΛΩ

Σε προσκαλώ με το βλέμμα μου,
με το είναι μου που τρέμει όλο λαχτάρα,
με την επιθυμία που δονεί τα κύτταρά μου,
με το αίμα μου κατακόκκινο να κυλά μόνο για σένα…

Σε προσκαλώ να μ΄αγγίξεις,
πρώτα με τ’ ακροδάχτυλά σου,
να ταξιδέψεις και να περιπλανηθείς στα μάτια μου, στα χέιλη μου,
να διατρέξεις το κορμί μου ολόκληρο,
με την αφή σου να με γευτείς αχόρταγα,
ν’ ακούσεις πόθους που μιλάνε, που εκρήγνυνται,
που ενωνονται  στο πάθος και στη δίνη των χαδιών σου…

Σε προσκαλώ να με φυλακίσεις με τα χέρια σου,
μες στη μεγάλη αγκαλιά σου 
να εκτοξευτώ σε ουρανούς απέραντους, να βυθιστώ σε θάλασσες φουρτουνιασμένες,
να μ’ αγκαλιάσουν  ασφυκτικά όνειρα και ηδονές 
που μουρμουρίζουν λέξεις του έρωτα…

Σε προσκαλώ να με κατακτήσεις με τα φιλιά σου,
φιλιά που θ’ αναπνέουν βαθιά, θα προκαλούν δυνατούς αναστεναγμούς, 
και  θα παθιάζουν τα ηχηρά ‘’σ’ αγαπώ ‘’ μας,
φιλιά που θα γίνονται αστέρια και θα λάμπουν πάνω στα κορμιά μας…

Σε προσκαλώ να γίνεις ένα με τη ζωή μου,
οι αισθήσεις μου να υπάρχουν στις αισθήσεις σου,
το σώμα σου να είναι σώμα μου,
οι ανάσες μας να παλέψουν σ’ άνισο αγώνα
-μια να κυριαρχείς εσύ και μια εγώ-,
η ορμή σου απέναντι στην ορμή μου,
η φωτιά σου ν’ αναμετρηθεί με τη φωτιά μου
και το μανιώδες, ιλιγγιώδες ένστικτο του έρωτα
να μας παρασύρει σε κόσμους αθέατους , ανύπαρκτους,
σ’ ένα ταξίδι μοναδικό χωρίς επιστροφή…

Σε προσκαλώ με το φλύαρο βλέμμα μου, με τ΄αμιλητα χείλη μου,
με την ακατάπαυστη ανάσα μου, με το αδιάκοπο καρδιοχτύπι μου,
με την ανάγκη που επιβάλλει ο έρωτας, 
με την πρόκληση  που πυρπολεί την ψυχή μου,
με μια τρέλα χωρίς σύνορα,
με πάθος παράφορο, αβυσσαλέο να ρέει σφοδρά στο κορμί μου
χωρίς δισταγμό και λογική...

Επιτακτικά, με τόλμη
σε προ(σ)καλώ...

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
29/5/2017

Η ζωή ξεκίνησε όταν αντίκρισα τα μάτια σου

κι ο χρόνος σταμάτησε σε σένα για πάντα

σαν κάτι μαγικό κι απροσδόκητο να συνέβη,

σαν θάλασσα εσύ που μ’ αγκάλιασες βιαστικά

κι έκλεψες λόγια και σκέψεις που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν πια.

Κι αν όλα σταμάτησαν

στις κρυφές, λαμπερές στιγμές των εξαίσιων ματιών σου,

το κορμί μου δεν έπαψε

να καίγεται, να πονά από τη θύμησή σου

να επιθυμεί, ν’ αναζητά εσένα,

να προσμένει αυτή την ποθητή παύση του χρόνου

που δημιουργεί τ’ όμορφο βλέμμα σου.

Το βλέμμα σου που καταλύει όλο τον κόσμο

σαν το ψεύτικο όνειρο

που ζει αληθινά

στα λίγα μικρά δευτερόλεπτα

των μεγάλων ματιών σου.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

28/5/2017