ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…

Γράφω για σένα…Κι όταν γράφω για σένα, ένα λουλούδι ανθίζει στο κόσμο και η βροχή απαλά σταλάζει στο πρόσωπο. Ένας ήλιος χαϊδεύει το σώμα με τη φλόγα της αγάπης κι ένα φεγγάρι ολόγιομο προβάλλει στο παράθυρό μου. Όταν γράφω δυο μάτια λαμπερά με παρακολουθούν, τα μάτια σου… Μ’ ένα βλέμμα τους χίλιους στίχους μου λένε και κάθε φορά μια ιστορία καινούργια γεννιέται, τα μάτια σου μου δίνουν έμπνευση. Μπορώ να γράψω για τον κόσμο, όπως για τη θάλασσα, για τον ουρανό, τα βουνά, για την αυγή, την δύση… Μα πάλι για σένα θα γράψω αφού υπάρχεις σ’ ότι βλέπω κι ανασαίνω, γιατί είσαι ο κόσμος μου, η θάλασσα της αγάπης μου και ο ουρανός της χαράς και της λύπης μου που υπάρχει κι αγκαλιάζει τα ψηλά ανθισμένα βουνά. Εκεί ο άνεμος τραγουδά τον έρωτά μου, φυσά δυνατά και σκορπίζει τα ποιήματά μου εδώ κι εκεί, τα γράφει στους κορμούς των δέντρων, στα φύλλα τους. Και που ξέρεις, μια μέρα τα φύλλα που ξεφεύγουν από τα κλαδιά να έρθουν να σε βρουν. Σ’ αυτά θα διαβάσεις ιστορίες πολλές από ένα παρελθόν που σ’ αναζητούσε, από μια καρδιά που ονειρευόταν πως θα έρθεις χωρίς να γνωρίζει το πρόσωπό σου, ιστορίες του παρόντος από μια ψυχή που κρύβει μέσα της λέξεις ανείπωτες, ιστορίες πολλές που σου μαρτυρούν ότι το σώμα μου δεν έχει πια μήτε καρδιά , μήτε ψυχή. Πως μου τα πήρες εσύ και πάντα σ’ ακολουθούν. Κι όταν γράφω για σένα, η αυγή και η δύση στολίζονται με το κόκκινο και το γαλάζιο και τα μάτια μου σε θυμούνται και παίρνουν το χρώμα της νοσταλγίας και του έρωτα, έχουν το χρώμα των ματιών σου… Κι όταν γράφω για σένα το φεγγάρι μου γνέφει χαμογελώντας, μου προσφέρει τη λάμψη του και μου στέλνει γλυκά φιλιά, κι αφού γράψω πάλι για σένα ξυπνώ απ’ τ’ όνειρο του ποιήματος και σε βλέπω μπροστά μου γιατί δεν ήταν τελικά το φεγγάρι μα εσύ που μου χαμογελούσες μέσα στα όνειρα των πόθων που γίνονται ένα με την πραγματικότητά  μου κι αυτή είσαι εσύ μονάχα. Είσαι τ’ όνειρό μου και η αλήθεια μου, η αυγή μου και το φεγγάρι μου τις νύχτες που σε νοσταλγώ και σιγοτραγουδώ τον έρωτα με πόνο και λαχτάρα, με περισσή συγκίνηση και πάθος. Γιατί είσαι το τραγούδι μου, είσαι στα χείλη μου που πάνω τους είναι γραμμένο τ’ όνομά σου και σ’ αγαπώ και σ’ ανασαίνω σαν την ζωή αφού είσαι η ζωή μου!

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

25-1-2018

ΜΑΤΙΕΣ Τ’ ΑΠΡΙΛΗ

Ματιές τ’ Απρίλη

μέσα σ’ ευωδιές λάμπουν,

αρώματα της άνοιξης,

ματιές σαν φωνές σιγανές του έρωτα

όνειρα άστρα τραγουδούν στο μισοσκόταδο,

χαρμόσυνες μελωδίες δραπετεύουν

απ’ της νιότης το γοργό ρυθμό.

Ματιές τ’ Απρίλη

φεγγαρένιες ματιές μες στη σιωπή

εκμυστηρεύονται λόγια του παρόντος

σε στιγμές διαρκείας,

ματιές σαν λόγια απ’ αλλοτινούς πόθους

μιλούν γλυκά, κυριαρχούν στον κόσμο,

με κατακτούν καθώς τις αντικρίζω.

Ματιές τ’ Απρίλη

μέσα σε νύχτες ανθισμένες

ματιές που αποπλανούν,

γοητεία διάχυτη σε δρόμους μυστηρίου,

ανυπέρβλητη μαγεία,

ματιές σαν φιλιά ηδονικά,

σαν χάδια απαλά.

Ματιές τ’ Απρίλη,

λάμψεις σε φόντο καστανό,

αισθήσεις που ταξιδεύουν χωρίς πυξίδα,

καράβι ακυβέρνητο το πάθος

σε έναν φουρτουνιασμένο ωκεανό συναισθημάτων.

Ματιές τ’ Απρίλη οι ματιές σου,

σαν απαρχή του έρωτα,

σαν απαρχή της άνοιξης.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

23-1-2018