Κοιτώ τη λάμψη της
θάλασσας
όταν χαϊδεύει ο ήλιος τα νερά της
κι εκείνα
αστράφτουν στο παιχνίδισμά τους
σαν αστέρια στο
καταμεσήμερο.
Κοιτώ τ’ αστέρια
που τρεμοπαίζουν
στον σκοτεινό ουρανό.
Και τότε θυμάμαι
πως χάνομαι στους
αστερισμούς των σκούρων ματιών σου…
Κοιτώ τα κύματα
που προχωρούν αργά,
μαγευτικά στον μακρινό ορίζοντα.
Και τότε θυμάμαι
τα υπέροχα, μακρινά
βήματά σου…
Κοιτώ την αφρισμένη
θάλασσα
που ορμά στην
αμμουδιά,
που παρασέρνει
κοχύλια στο διάβα της.
Και τότε θυμάμαι
τις στιγμές που
βυθίζομαι στα νερά σου,
τις στιγμές που
παρασύρομαι από την όψη των χειλιών σου…
Ακούω τα βότσαλα
που στροβιλίζονται
στα αεικίνητα νερά,
χτυπάει με μανία το
ένα τ’ άλλο στ’ άγγιγμα της αλμύρας.
Και τότε θυμάμαι
την ασίγαστη καρδιά
μου, τις φλέβες μου
που χτυπάνε με μανία
που χτυπάνε με μανία
στο άγγιγμα του
πόθου που ξυπνά το βαθύ βλέμμα σου…
Κοιτώ τα ρόδινα
σύννεφα
σιωπηλά να βάφουν
τον ορίζοντα.
Και τότε θυμάμαι
εσένα σιωπηλό
να χάνεσαι σ’
άγνωστες σκέψεις…
Κοιτώ το λαμπερό
ημικύκλιο του φεγγαριού
που ταξιδεύει στον
κόσμο.
Και τότε θυμάμαι
τα λαμπερά ταξίδια
που κάνω στο χαμόγελό σου…
Αφουγκράζομαι την
νύχτα
που περιπλανιέται,
κρύβεται στις φυλλωσιές των δέντρων
που ψιθυρίζουν
μυστικά, μαγεύουν τις αισθήσεις.
Και τότε θυμάμαι
εμένα
όταν με τα μάτια μου
περιπλανιέμαι στο κορμί σου,
κρύβομαι στην
αγκαλιά σου,
όταν με τα μάτια
μου σου αποκαλύπτω όλα τα μυστικά μου,
σου χαρίζω τις
αισθήσεις μου,
όταν με τα μάτια
μου
σου ψιθυρίζω διαρκώς
τα παθιασμένα σ’ αγαπώ μου…
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
25/3/2017
