ΌΣΑ ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΟΥ ‘ΧΩ ΠΕΙ

Όσα ποτέ δε σου ‘χω πει

μοιάζουν με μπουμπούκια κόκκινα

που δεν μπόρεσαν να γίνουν τριαντάφυλλα,

με ποτάμια ορμητικά

που δεν κατάφεραν να φτάσουν στη θάλασσα…

Όσα ποτέ δε σου ‘χω πει

μοιάζουν με πόθους που

δεν μπόρεσαν να καθρεφτιστούν στα μάτια σου,

σαν λέξεις

που παραμείνανε στο μυαλό,

λέξεις βουβές

που δεν βρήκαν τον δρόμο για την ψυχή σου,

μοιάζουν με βιβλίο κλειστό

που η ιστορία του θα είναι πάντα άγνωστη για σένα.

Όσα ποτέ δε σου ‘χω πει

μοιάζουν με τη θλίψη

που κρύφτηκε βαθιά στην καρδιά,

χωρίς τα δάκρυά της να κυλήσουν στα μάτια μου,

μοιάζουν με τον έρωτα

που ξέμεινε στο σώμα μου

χωρίς να ταξιδέψει για να σ’ αγκαλιάσει…

Όσα ποτέ δε σου ‘χω πει

μοιάζουν με το βλέμμα μου

όπου χαράχτηκαν λόγια αμέτρητα,

λόγια αγάπης κατοίκησαν εκεί

κι έμειναν όνειρα απραγματοποίητα.

Κι όσα ποτέ δε σου ‘χω πει

μοιάζουν με τα μάτια σου

που κάποιες φορές για λίγο

προσπαθούσαν να διαβάσουν τα δικά μου,

μοιάζουν με τα χείλη σου

που έμειναν σφραγιστά

σε λόγια ανείπωτα της ψυχής μου,

κι όσα ποτέ δε σου ‘χω πει 

θα τα φυλάω στην καρδιά μου,

να με συντροφεύουν

όπως οι θύμησες της απουσίας σου.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου    1-10-2017

ΜΑΓΕΙΑ

Θυμάμαι ακόμη τα όμορφα μάτια σου,

εκείνες τις στιγμές που μ’ αιχμαλώτιζες στη γοητεία σου…

Τόσα συναισθήματα που γίνονταν ένα με το πάθος

όταν περίμεναν στο σκοτάδι μια φωτεινή σου ματιά.

Τόσα συναισθήματα που ταξίδευαν στο κορμί

με μόνο προορισμό την καρδιά

όταν ξεκινούσε το καρδιοχτύπι της σε μια φλογισμένη σου ματιά.

Παράξενες λέξεις απ’ το βλέμμα σου ορμούσαν στην ψυχή μου,

γίνονταν ένα με τις σκέψεις μου

και με οδηγούσαν στον κόσμο σου.

Μυστήριο διαχέονταν από το υπέροχο σώμα σου,

το σώμα σου που αν άγγιζα,

θα ξαφνιαζόσουν από τους ξέφρενους παλμούς του δικού μου.

Και τα χέρια σου ακόμη που κινούνταν στο χώρο ,

μπορούσαν να λένε ιστορίες απίστευτες,

σαν το κορμί σου ολόκληρο

όταν ξυπνούσε άπειρες φαντασίες

και με προκαλούσε να σ’ αγκαλιάσω τόσο σφικτά

για να μη φύγεις ποτέ ξανά.

Και το ανεπαίσθητο χαμόγελό σου

πίσω απ’ το γυάλινο ποτήρι που κρατούσες θυμάμαι,

με μαγεύει ακόμη…

Ήθελες να μου πεις τόσο γλυκά

πως ήξερες ότι θα γύριζα ν’ αναζητήσω την υπέροχη μορφή σου…

Με σαγήνεψες με εκείνα τα λαμπερά σου μάτια,

-μάτια μου, δυο πόθοι ανεξίτηλοι στο χρόνο, στο νου μου-

κι απέμεινα σ’ εκείνες τις στιγμές

που θα μείνουν χαραγμένες στα βάθη της μνήμης

σαν λουλούδια αποξηραμένα, κρυμμένα στο βιβλίο της καρδιάς.

Κι ήταν τα μάτια σου τ’ ακτινοβόλα μες στο ημίφως

που ακόμη μπορούν να προκαλούν κάθε μου κύτταρο

να σ’ ερωτεύεται διαρκώς…

Να ξέρεις, το περίμενα αυτό το βλέμμα σου…

Συνεχίζω να το περιμένω…

Να ξέρεις πάντοτε θα το περιμένω

σαν το αιώνιο φιλί του έρωτα,

σαν την γλυκιά ανατριχίλα της ζωής

που πάλλεται στο ρυθμό της αγάπης.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

29-9-2017

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ

Χωρίς να σε βλέπω τριγυρνάς γύρω μου

και εισχωρείς μέσα μου

προσπερνώντας αμέτρητα ΄΄μου λείπεις΄΄

τριγυρνάς γύρω μου

σαν την πνοή τ’ ανέμου που έρχεται και σβήνει,

σαν κύμα πάθους που ταξιδεύει σε θάλασσες ονείρων,

σαν έρωτας

που μπορεί να χαϊδεύει μυστικά ανεξήγητων πόθων,

να συνθέτει αξημέρωτα βράδια νοσταλγίας

και να τραγουδά σε νύχτες με ολοφώτεινη πανσέληνο.

Χωρίς να σε βλέπω τριγυρνάς γύρω μου

σαν μια μαγεία ατέλειωτη

που αναζητά να κατακτήσει πάλι την καρδιά μου,

σαν μια ανυπέρβλητη έλξη

που τολμά να επιζητά να γίνω ένα με σένα,

να παραδοθώ στο φιλί σου που ποθώ να νιώσω,

στην αγκαλιά σου που αποζητώ να χαθώ για χίλιες ζωές.

Και είναι τόσες οι στιγμές που τριγυρνάς γύρω μου

σαν καλοκαίρι

που οδηγεί βαρκούλες να πλέουν σε χρυσογάλαζα νερά,

σαν φθινόπωρο

που στροβιλίζει αναμνήσεις

κι απ’ το πέρασμα του καιρού

έχουν γίνει ξερά κίτρινα φύλλα,

σαν χειμώνας που τα βάφει όλα λευκά

και παγώνει την ψυχή στην απουσία σου,

σαν  άνοιξη που ανθίζουν λουλούδια

όταν τ’ αγγίζει ο ήλιος απ’ το χαμόγελό σου.

Γιατί χωρίς να σε βλέπω τριγυρνάς γύρω μου,

σαν στιγμές

που σταμάτησαν στα βαθιά καστανά σου μάτια,

σαν στιγμές

που περιπλανιούνται στους δρόμους της μνήμης,

σαν στιγμές

που έφυγαν μακριά

παίρνοντας μαζί τους την ελπίδα να σε δω ξανά

κι εκείνη την αγωνιώδη γλυκιά αίσθηση να σε περιμένω

για λίγες σταγόνες ευτυχίας

ή έστω ν’ αναμένω ένα βλέμμα σου όλο φωτιά

που σε ανύποπτο χρόνο

ενώνονταν με τ’ απόλυτο κόκκινο πάθος του έρωτα.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

27-9-2017