ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΟΝΟΜΑΣΩ;

Δεν ξέρω αν πρέπει να σε φωνάζω με τ’ όνομά σου

ή να σε λέω προσμονή,

ανυπομονησία ή αγωνία,

χαρά ή λύπη…

Όλα σμίγουν στο μυαλό μου,

κυνηγάει το ένα τ’ άλλο

και δυναμώνουν τον έρωτα.

Εισχωρώ στην αβεβαιότητα της παρουσίας σου,

ακολουθώ την συνεχή επιβεβαίωση των συναισθημάτων μου,

περιπλανιέμαι στα ονείρατα που ξυπνά η μορφή σου,

ταξιδεύω στο χάος που έχει χρώμα κόκκινο και βάφει τις αισθήσεις…

Άραγε πώς να σε φωνάζω;

Απουσία, έρωτα, ονειροπόληση;…

Μια διαρκής προσπάθεια να συμβιβαστώ με την απουσία σου,

μια μανιώδης βροχή που χτυπά το σώμα μου

η συνειδητοποίηση ότι λείπεις.

Ένας πόνος η επιθυμία να σε δω,

μια ακατάβλητη ευτυχία η παρουσία σου

μια δυσβάσταχτη θλίψη η φυγή σου.

Πώς να σε ονομάσω, λοιπόν;

Σύντομη ευφορία ή ξαφνική καταιγίδα,

πάθος ή ερωτική θύελλα που με παρασύρει,

ποθητή παρουσία ή αναπόφευκτη αναζήτηση της αγαπημένης ύπαρξής σου;

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

 10/5/2017