ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Όλες οι λέξεις που θέλω να σου πω

σκορπίζονται και σβήνουν

μέσα στο νου μου, μέσα στην απουσία σου.

Σταγόνες της βροχής οι λέξεις μου

που πέφτουν αμέτρητες

κι όμως χάνονται πριν προλάβω να τις ζήσω,

σαν τα τόσα λόγια που δεν σου λέω,

σαν τον μαγικό γρήγορο ερχομό σου,

σαν την επώδυνη βιαστική φυγή σου.

Κι εγώ περιμένω πίσω απ’ το τζάμι

την πιθανή εμφάνισή σου

σαν την πολυπόθητη δροσιά που φέρνει η βροχή

ή έστω μια ξαφνική μπόρα που τυλίγει το είναι μου

για να σώσω το μέσα μου που φλέγεται,

για ν’ αντέξω πάλι την σίγουρη εσπευσμένη αποχώρησή σου.

Γιατί οι στιγμές

σαν σταγόνες μιας σύντομης μπόρας  είναι,

έρχονται και εξαφανίζονται,

είναι σαν εσένα…

Είσαι μόνο στιγμές, αναμνήσεις, όνειρα,

μερικές σύντομες ψιχάλες,

μια ατέλειωτη καταιγίδα πάθους,

στη ζωή μου ένα τίποτα κι όμως τα πάντα.

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

9/5/2017