Δεν είναι
μόνο η καρδιά μου που σε φωνάζει,
αγαπημένε
μου…
Είναι και
τα μάτια μου.
Είναι τα
χείλη μου.
Είναι το
σώμα μου.
Τα μάτια
μου σε καλούνε
γιατί
πασχίζουν ν’ αντικρύσουν
την υπέροχη
θέα των ματιών σου,
να μπορούν
να ζήσουν
στη λάμψη
που ένα χαμόγελο δικό σου φέρνει στο βλέμμα σου,
να ζουν
σε κάθε
δάκρυ που ξεφεύγει από τα μάτια σου.
Ακόμα
νοσταλγώ
τα μάτια
σου, το χαμόγελό σου,
εσένα.
Τα χείλη
μου σε καλούνε
γιατί
επιθυμούν να χαϊδέψουν
και να
γευτούν τα δικά σου χείλη,
να σου
ομολογήσουν
κάθε
ερωτικό μυστικό σε μια αναπνοή.
Το σώμα μου
σε καλεί
γιατί
λαχταρά να κρυφτεί βαθιά στην αγκαλιά σου,
να γίνει
ένα με το δικό σου σώμα,
ένα ακόμη
και με την
πιο μικρή λεπτομέρεια του κορμιού σου…
Σε καλώ
κοντά μου με τη σκέψη μου.
Κι αυτό
ένας παράδεισος είναι.
Ο
παράδεισος του έρωτα
μοιάζει να
είναι μια μικρή χώρα με σύνορα.
Στην
πραγματικότητα ο έρωτας
απλώνεται
σ’ όλη τη γη,
μάλλον δεν
είναι χώρα
γιατί δεν
υπάρχουν σύνορα.
Ο έρωτας
είναι ένας μακρύς δρόμος
με
προορισμό την ελευθερία της ύπαρξης.
ελευθερία,
παράδεισος…
Σε ζω
κι ας
μην βρίσκεσαι κοντά μου,
σε νιώθω
σε
κάθε αναπνοή μου.
Είσαι μες
στο σώμα μου,
σ’
αισθάνομαι γύρω μου,
σε βλέπω
παντού…
Είσαι μέσα
μου,
γύρω μου, παντού…
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
24
– 7 - 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου