ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ…

Όσο πιο μακριά μου φεύγεις,

τόσο πιο πολύ σ’ ερωτεύομαι,

όσο πιο κοντά μου έρχεσαι,

τόσο πιο πολύ καίγομαι από τον πόθο.

Μια στιγμή με κοιτάς και χάνομαι, ζαλίζομαι,

κάνω κύκλους γύρω από σένα,

πετάω γύρω απ’ την ύπαρξη σου

σαν πουλί που έχασε τη φωλιά του και την αναζητά.

Χάνομαι, τ’ ακούς;

Πιάσε με , τύλιξέ με στα μπράτσα σου.

Μη μ’ αφήνεις να σκορπίζομαι άσκοπα στο κενό.

Άσε με να σκορπιστώ

στο καστανό χρώμα των ματιών σου,

να ζω στο υπέροχο χαμόγελό σου,

να κατοικώ στο σώμα σου

για να βρίσκομαι όπου είσαι κι εσύ.

Έλα να χαθούμε μαζί

στη θάλασσα, στα σύννεφα,

στις φυλλωσιές των δέντρων….

Διάλεξε εσύ που θέλεις,

αρκεί να γεύομαι το είναι σου,

ν’ ανθίζω στο χαμόγελό σου,

να φιλώ τα μάτια σου,

να γίνω σκιά στα βήματα σου.

Όσο πιο μακριά μου φεύγεις,

τόσο πιο πολύ σ’ ερωτεύομαι,

όσο πιο κοντά μου έρχεσαι,

τόσο πιο πολύ καίγομαι απ’ τον πόθο.

Τι είναι προτιμότερο;

Να με βασανίζει γλυκά ο έρωτάς μου για σένα

ή να με παιδεύει ο πόθος

όταν είσαι τόσο κοντά μου

αλλά δεν τολμώ να σ’ αγγίξω;

Όσο πιο κοντά μου έρχεσαι,

τόσο πιο πολύ καίγομαι απ’ τον πόθο,

όσο πιο μακριά μου φεύγεις,

τόσο πιο πολύ σ’ ερωτεύομαι.

Μάθε ότι

και μόνο που αισθάνομαι

τα βήματα του εξαίσιου κορμιού σου,

μεθώ απ’ τη γοητεία σου

και περπατώ τρικλίζοντας.

Φαντάσου να πέσω καταλάθος μες την αγκαλιά σου… 

Θα πετάξω και θα κρυφτώ στο δάσος του έρωτα.

Εκεί θα σε περιμένω.

Έλα να με βρεις, δεν είναι δύσκολο…

Έχω ζωγραφίσει τον δρόμο με κατακόκκινα σημάδια.

Είναι τα φιλιά που φύλαγα για σένα…

Προχώρησε απαλά πάνω τους…

Κι έπειτα έλα να τα γευτείς από τα χείλη μου

και ξάπλωσε πλάι στην καρδιά μου…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

Νοέμβριος 2015