Μεσάνυχτα
γράφω για σένα
όπως κάθε νύχτα σκοτεινή,
γράφω για συναισθήματα
χιλιοειπωμένα
σαν ανθισμένα λουλούδια του
δρόμου
όπου περπατά η μοναξιά των
ονείρων μου.
Μιλώ μαζί σου, με τη
φωτογραφία σου,
πόνος και συνάμα ευτυχία με
συνεπαίρνουν
όταν νιώθω πως ίσως μ’
ακούς με την ψυχή σου,
όσο μακριά κι αν είσαι…
Πως ίσως τις
ώρες που η μοναξιά σε τυλίγει
αισθάνεσαι σαν βάλσαμο
έναν άνεμο να χαϊδεύει τα
μαλλιά σου
και μια φωνή απαλή να
αγγίζει την καρδιά σου.
Τα λόγια μου είναι αυτά, οι
χτύποι της καρδιάς μου
και τα όνειρά μου που ξεγλιστρούν
απ’ τον λυπημένο κόσμο μου
κι έρχονται να σ’ αγκαλιάσουν.
Μεσάνυχτα
γράφω πάλι για σένα
και κάθε νύχτα σκοτεινή
έρχεσαι κοντά μου νοερά,
πιάνεις το χέρι μου και
σκαλίζουμε μαζί το χαρτί
με συναισθήματα
χιλιοειπωμένα,
άλλοτε σαν ανθισμένα
λουλούδια του δρόμου
άλλοτε σαν πουλιά να πετούν
για να ‘ρθουν σε σένα
κι αν σε κάποιους δρόμους
περπατά η μοναξιά των ονείρων μου,
υπάρχουν κι εκείνα τα
δρομάκια όπου πέρασες εσύ
και τα όνειρα γίνονται συντροφιά
της καρδιάς μου
και σε θυμάμαι πάντα μ’
αγάπη,
προσπαθώντας να φανταστώ
τι θα γράψω πάλι τα
μεσάνυχτα… για σένα…
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
11-1-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου