Βρέχει και σε
σκέφτομαι,
ακούω στους ήχους
της μουσκεμένης νύχτας
συλλαβή – συλλαβή
τ’ όνομά σου,
τ’ όνομά σου που
ζει στα χείλη μου…
Άλλοτε σε
ψιθυρίζω δειλά
κι ένα-ένα τα
γράμματα γίνονται φωνή
που τρέμει και
συνταράσσει την καρδιά μου,
ένα- ένα τα
γράμματα ακολουθούν τις στάλες
κι ενώνονται με
τις μαχαιριές της θλίψης.
Βρέχει πάλι απόψε
και σε σκέφτομαι
και οι στάλες τραγουδούν
σιγανά
΄΄μου λείπεις΄΄
,΄΄σε χρειάζομαι΄΄,
ούτε και η βροχή
μ’ αφήνει να σε ξεχάσω…
Βροχή πάλι απόψε
και σε σκέφτομαι
και μάλλον δεν
θέλω να πάψει
γιατί σ’ αυτό τ’
όνειρο θέλω να ζω
όπου ακούγεται τ’
όνομά σου
μια ψιθυριστά,
μια δυνατά
και οι αναμνήσεις
που έχουν τον ήχο της φωνής σου
μπερδεύονται με
τους ήχους της μουσκεμένης νύχτας,
και χάνονται
πάντα μες στο κορμί μου,
ν’ αντηχούν μαζί
με το καρδιοχτύπι μου.
Βρέχει πάλι απόψε
και σε σκέφτομαι…
Έλα και μίλα μου
ψιθυριστά,
γίνε βροχή στο
σώμα μου, στα χείλη μου
και πες μου ότι
μυστικά μου λέει εκείνη
να γίνουμε ένα με
τη νύχτα,
ένα με τη βροχή…
Βρέχει πάλι απόψε
και σε σκέφτομαι…
Ευγενία Τζένη Τσιούγκου
25/10/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου