Ήρθες ένα βράδυ του χειμώνα
κι άλλαξες τα πάντα γύρω μου,
το μέσα μου άλλαξες
που ήταν πια άδειο απ’ του έρωτα τις αισθήσεις,
έφερες τη ζεστασιά και τη μαγεία
που αναζητούσε η πληγωμένη μου καρδιά,
των ατέλειωτων πόθων τα χρώματα έφερες
εκείνο το βράδυ του χειμώνα…
Ήρθες ένα βράδυ του χειμώνα
με τα σκούρα σύννεφα στον ουρανό
και μου χαμογέλασες γλυκά στην πρώτη μας συνάντηση.
Είδα ξάφνου το φεγγάρι να βγαίνει απ’ τα σύννεφα.
Μα… δεν ήταν το φεγγάρι
που έδιωξε τη σκοτεινιά και το κρύο τ’ αγιάζι,
ήταν τα μάτια σου που ακτινοβολούσαν τρυφερά
εκείνο το βράδυ του χειμώνα…
Ήρθες ένα βράδυ του χειμώνα
κι έμαθα πως είναι να ερωτεύεσαι,
όχι για μια στιγμή, όχι μια μέρα, μα για πάντα.
Έφερες τη δίψα για ζωή,
τη λαχτάρα της ύπαρξης για ευτυχία,
όλα εκείνα που αναμένει η ψυχή,
έφερες μαζί σου τον λόγο που υπάρχω
εκείνο το βράδυ του χειμώνα…
Κι ήρθες ένα βράδυ του χειμώνα
για να φύγεις έπειτα μια μέρα της άνοιξης,
και άφησες μια πόλη άδεια και μουντή
μια καρδιά μόνη να χτυπά ακόμη για σένα.
Κι ήρθες ένα βράδυ του χειμώνα
που δεν θα το ξαναζήσω ποτέ,
αλλά θα σε περιμένω πάλι,
γιατί η ελπίδα αυτή θα με συντροφεύει
για να υπομένω, ν’ αντέχω την λύπη
όταν θα σκέφτομαι πάντα
εκείνο το βράδυ του χειμώνα…
Ευγενία Τζένη
Τσιούγκου
3-10-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου