Έλα…Τώρα…

Έλα…Τώρα…

Τώρα που η μέρα φλέγεται απ’ τον ήλιο

σαν το κορμί το ερωτευμένο.

Έλα μες στη νύχτα που φλέγεται σε φωτιά μυστικών μεγάλων.

Μυστικά που ξεσηκώνουν θύελλες πάθους

σε νύχτες ήσυχες, αμίλητες.

Έλα κάτω απ’ τον ήλιο, έλα κάτω απ’ τ’ άστρα,

μα έλα…

Έλα…

Γιατί πάνω στα χείλη μου ΄΄απλώνονται΄΄ τα λόγια σου,

πάνω στην καρδιά μου της επιθυμίας οι γρήγορες ανάσες σου,

πάνω στα μάτια μου το χρώμα των ματιών σου,

πάνω στο πρόσωπό μου το πρόσωπό σου.

Γιατί είναι οι ματιές σου σιωπηλές

και δημιουργούν λέξεις όλο έρωτα στο νου μου.

Γιατί είναι το χαμόγελό σου που μ’ ακολουθεί

και στολίζει με λάμψεις μαγικές την μορφή μου.

Σαν το φεγγάρι το χαμόγελό σου

απ’ όπου ξεγλιστρά ατέλειωτη ασημόσκονη

και σαν τον ήλιο σκορπά χρυσόσκονη στο σύμπαν.

Γι’ αυτό έλα…Τώρα…

Που είσαι;

Καταφτάνεις κρυφά στα όνειρά μου,

τα πασπαλίζεις απαλά

με σκόνη λαμπερή από φεγγάρια και ήλιους

τα ζωγραφίζεις με το φως απ’ τα ακτινοβόλα μάτια σου.

Σκιές απ’ το σώμα σου έρχονται και με κυκλώνουν

το ωραίο σώμα σου εισχωρεί περιπλανιέται μέσα μου,

γίνεσαι ένα με μένα,

ψάχνω να σε βρω μες στο κορμί μου.

Μα δεν μπορώ,

Η ένωση είναι τόσο δυνατή,

Χάνεσαι μες στο είναι μου, χάνομαι κι εγώ σ’ εσένα.

Προσπάθειες μάταιες κάνω,

να σ’ ανακαλύψω, να σε δω, να σ’ αγκαλιάσω…

Αλλεπάλληλες ενώσεις,

μια το εγώ μες στο εσύ, μια το εσύ μες στο εγώ,

γινόμαστε ένα.

Γι’ αυτό έλα…Τώρα…

Η γοητεία σου έρχεται και χάνεται,

εσύ θα έρθεις;

Οι έντονες φευγαλέες ματιές σου έρχονται,

εσύ θα έρθεις;

Έλα και ξεδίψασέ με με το φιλί σου,

παγίδεψε το σώμα μου με τα χέρια σου σαν τα δίχτυα ενός μάγου,

όρμησε μέσα μου με το κορμί σου.

Έλα…Τώρα…

Μην αργείς άλλο…

Σε περιμένω καιρό τώρα,

ώρες, μέρες, χρόνια;

Σε περιμένω όπως ο έρωτας περιμένει,

ο αιώνας του έρωτα αβάσταχτα ανυπόμονος σε μένα μοιάζει.

Ξέχνα το αύριο εσύ,

υπάρχει ο έρωτας ατέρμονος στο παρόν

που ζει ατενίζοντας το μέλλον.

Έλα…Τώρα…

Στο τώρα ζουν τα παραμύθια,

στο τώρα που γίνεται πάντα.

Αν έρθεις τώρα, ο έρωτας θα κατακτήσει το μετά, το πάντα.

Έλα…Τώρα…

Τώρα που στις φλέβες μας ρέει καυτό το αίμα όλο βιασύνη,

τώρα που το ρίγος του έρωτα μας συγκλονίζει.

Τώρα…

Έλα…Τώρα…

Που ο έρωτας σαν ήλιος φωλιάζει στην καρδιά

με όνειρα φερμένα απ’ την κατακόκκινη ανατολή του,

και σαν φεγγάρι ξαγρυπνά σε νύχτες ζεστές

με όνειρα αστέρια.

Έλα…Τώρα…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου   

31 – 10 – 2016