Νύχτες της βροχής

Τις νύχτες θα ‘θελα στην αγκαλιά σου να κοιμάμαι

και πιο πολύ τις νύχτες της βροχής.

Να γίνεται ποικίλος ο μονότονος ρυθμός της

σαν τον ρυθμό των φιλιών μου πάνω στο κορμί σου.

Όσες οι σταγόνες της βροχής τόσα να ειν’ τα χάδια,

μουρμουρητό ατέλειωτο τα ΄΄σ’ αγαπώ ΄΄ μας,

διαρκές μουρμουρητό βροχής τραγούδισμα.

Μυστικών σιγοψυθίρισμα σαν λιγοστές ψιχάλες,

πάθος ασυγκράτητο σαν μιας μπόρας πλημμύρα.

Νύχτες βροχής, νύχτες πλημμύρας ερωτικής

κι εσύ σαν βροχή να πέφτεις πάνω μου,

να μπαίνεις στους πόρους του κορμιού μου,

σαν βροχή να μ’ αγκαλιάζεις,

να με λυτρώνεις απ’ τη δίψα μου την φλογισμένη.

Και σε θέλω σαν καλοκαιρινή καταιγίδα ξαφνική που καταφτάνει

να παρασύρομαι από σένα σε νύχτες βροχερές,

σε πάθη που χάνονται για να έρθουν δυνατότερα,

για να με θέλεις, για να σε θέλω πιο πολύ!

Σε περιμένω και καίγομαι στη σκέψη σου

κι ελπίζω για μια ανάσα δροσιάς, την δικιά σου ανάσα.

Αφού το ερωτευμένο μου κορμί

δεν ικανοποιείται με της φλόγας το τέλος,

θέλει κι άλλο,

μια να δίνεται στην πυρά, μια ν’ αναζητά την λύτρωση

και πάλι από την αρχή.

Και σε θέλω,

μα πιο πολύ σε θέλω τις νύχτες της βροχής,

να ζεσταίνεις την ΄΄μουσκεμένη΄΄ μου ψυχή,

να έρχεσαι φέρνοντας την δικιά σου νεροποντή.

Να έρχεσαι σαν νύχτα βροχερή

φέρνοντας καλοκαιρινά αστέρια στου έρωτα την ολοκλήρωση.

Κι ύστερα πάλι βροχή,

κι ύστερα πάλι αστέρια,

καταιγίδα κι πάλι ξάστερος ουρανός.

Όλα μες στην αγκαλιά σου

κι όλα χορός ερωτικός.

Γι’ αυτό τις νύχτες θα ‘θελα στην αγκαλιά σου να κοιμάμαι

και πιο πολύ τις νύχτες της βροχής.

Νύχτες βροχής,

νύχτες πλημμύρας ερωτικής…

Νύχτες λύτρωσης…

Νύχτες βροχής…

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου

8/ 11/ 2016