Θα μου λείψεις…

Θα μου λείψεις πολύ…

Και πιο πολύ τα μάτια σου,

κατάμαυρα και λαμπερά

σαν δυο αστέρια πιο φωτεινά από το φως τη μέρας,

σαν αστέρια που βυθίστηκαν στα μάτια σου

και μ’ έλουσαν με λάμψεις ευτυχίας…

 

Θα μου λείψεις…

Θα μου λείψουν οι συζητήσεις μας,

ο τρόπος που τα μάτια σου μεγάλωναν από ενθουσιασμό

ή από τα γλυκά σου πειράγματα,

οι κουβέντες που μου εμπιστευόσουν

κάνοντάς με να σε νιώθω βαθιά μέσα μου…

 

Θα μου λείψεις…

Θα μου λείψει το σώμα σου

που όταν περνούσε δίπλα μου

έτρεμε η καρδιά μου από επιθυμία

να γευτώ τα χέρια σου και το φιλί σου,

να παρατηρήσω το βλέμμα σου τόσο κοντά

μέχρι να του προσφέρω φιλιά ζωής,

ν’  αναρριγήσω απ’ το σπινθηροβόλο βλέμμα σου…

 

Θα μου λείψεις τόσο

που μου φαίνεται ανούσιο

να πηγαίνω στο ίδιο μέρος ενώ εσύ λείπεις…

Θα μου λείψουν το κορμί σου, οι κουβέντες μας, τ’ αστεία σου,

μα πιο πολύ τα μάτια σου,

κατάμαυρα και λαμπερά,

αστέρια της μέρας και της νύχτας,

δυο φεγγάρια των δικών μου ματιών,

ευτυχία που κράτησε λίγο,

μα έγινε ακόμη μερικές εξαίσιες στιγμές της ψυχής μου…

 

Ευγενία Τζένη Τσιούγκου